Düz yolda tökezlemekle,dizlerinin aşınmasıyla başlarsın hayata
Zaman geçtikçe insanlarla,acılarla aşınır yüreğin
Yeniden emeklemeyi istersin ey cocuk bu hayatta
Düşüp yeniden kalkmakla geçerken zamanın
Göğün karalığı çöker üstüne hiçbişeyi anlamadan
Gözlerini tekrar anne karnında acmayı istersin ey cocuk bu hayatta
Salıncaklarda kirlenirken ustun başın
Yıkamakla geçmeyeceğını bildigin kirler bulaşır
O zaman küvezde yeniden kundaklanmak istersin ey cocuk bu hayatta..
Baktığın ilk gözlerde düşerse kor ateşler
Patlamaya hazır volkanlarla akar lavlar saf,temiz yüreğine
İşte o zaman karşılıksız anne sevgisi beklersin ey cocuk bu hayatta..
Erhan Zafer